Kitap hakkında: 2012 / Savaş, yalnızca ordu için değil, aynı zamanda düşmanlıklar sırasında değerini ve var olma hakkını kanıtlayan devlet için de kanlı bir sınavdır. Sovyetler Birliği, Büyük Vatanseverlik Savaşı sınavını onurla geçti. Peki Kızıl Ordu ve Stalin'in komutanlığı buna kişisel olarak direndi mi? Savaş öncesi slogan neden tersine döndü: "Düşmanı yabancı topraklarda az kanla yenmek" - tam tersi? Kimden “fesat” ve düşmanı küçümsemeyi isteyebilirim? Kızıl Ordu'nun dört yıl boyunca kendini kanla yıkaması, çoğu zaman "düşmanı cesetlerle doldurması" kimin hatasıydı? Neden gerekli “hatalar üzerinde çalışma” bu kadar geç tamamlandı, neden “aynı tırmığa bu kadar basıldı” emri bu kadar çok oldu ve Büyük Zafer “gözlerimizde yaşlarla dolu bir bayram” oldu? Ve asıl soru şu: Savaşı daha az kayıpla, daha az kan dökerek kazanmak mümkün müydü??